Foto's van zandduin no.1

Vanaf Sesriem strekt zich westwaarts naar de Atlantische kust het dal van de Tsauchab uit, dwars door de Namib-woestijn. De afstand van Sesriem tot de kust is ruim 100 km, maar het dal van de Tsauchab reikt niet verder dan tot halverwege: zandduinen sluiten het dal daar af en voorkomen dat ooit water van de Tsauchab afvloeit naar zee.

Niet dat er in normale jaren veel water af te voeren valt, want de Tsauchab staat doorgaans droog. Alleen in jaren met veel regenval in het binnenland stroomt er water door de vallei, wat dan aan het einde bij de afsluiting van het dal een uitgestrekte waterplas oplevert. Het einde van de vallei staat bekend als Sossusvlei. De regelmatige watervloed is van essentieel belang voor het planten- en dierenleven in dit gebied. Een aardige illustratie daarvan is de Dode vlei een paar km verderop: 900 jaar terug kwam het water nog tot daar, maar door aangroei van de zandduinen reikt het water nu minder ver en is alle begroeiing in de Dode vlei afgestorven. De Tsauchab voerde voor het laatst water in de jaren 1997 en 2000.

Het reisprogramma voorzag in een zonsopgang vanaf een zandduin in deze vallei. Bijna altijd gaat men naar het hoge duin no. 45 en dat lag ook voor ons in de planning. Maar onze contactpersoon voorspelt op die plek een zandstorm (net als op de camping Sesriem) en raadt aan naar duin no. 1 te gaan. Een goed advies: het is er windstil, het duin is niet zo hoog (dus makkelijk te beklimmen) en we hebben geen last van andere groepen toeristen. De zonsopgang en de stilte (met alleen dierengeluiden - hoenders?) zijn indrukwekkend.