Overzicht reis Namibië en Zuid‑Afrika

Van Kaapstad naar Windhoek

In 23 dagen reisden wij in groepsverband met een overland truck van Kaapstad naar Windhoek. De route is in rood ingetekend op het landkaartje, met aangegeven de overnachtingsplaatsen. Op bijna alle plaatsen verbleven wij twee nachten, soms in huisjes of chalets (Kaapstad, Augrabies [foto 1], Swakopmund, Windhoek) en de andere keren in ruime 2-persoons koepeltenten (zie foto 2). De uitrusting van de campings was soms luxe (zwembad), maar meestal eenvoudig.

Op 11 reisdagen legden we een afstand van ca. 5000 km af, dus dat waren vaak lange dagen. We begonnen dan om 8 uur ’s ochtends (of nog eerder) met rijden en kwamen pas tussen 18 en 19 uur op de plaats van bestemming aan. Gelukkig lukte het opzetten en inrichten van de tent altijd nog met daglicht, maar bij het avondeten was de zon al lang onder! Toch was het prima vol te houden doordat er zelden twee reisdagen achter elkaar zaten en door de ruime stops onderweg. En ja, we wisten van tevoren dat in deze landen de afstanden groot zijn.

Wij hadden bewust gekozen voor de reisroute van zuid naar noord en niet voor de omgekeerde route van Windhoek naar Kaapstad. Onze ervaringen bevestigen deze keuze, je moet zo’n reis niet beginnen met Etosha maar er mee eindigen!

De natuur onderweg

Een reis door Zuid-Afrika en Namibië onderneem je om veel natuurschoon te zien. Daarin werden we niet teleurgesteld! De campings waren bijna allemaal gelegen in of bij natuurgebieden, terreinen van duizenden of tienduizenden km². De wilde dieren leven hier beschermd, maar de omvang van de terreinen is zo onvoorstelbaar groot dat de dieren natuurlijk gedrag blijven vertonen (Het Kgalagadi park is groter dan Nederland!). En al zijn de dieren niet schuw (zolang je maar in de auto blijft), of je dieren zult zien bleef toch elke keer een verrassing. De ontmoetingen met leeuwen, luipaarden, olifanten en giraffen hebben een onuitwisbare indruk achtergelaten. De vele foto’s bij de thema-onderwerpen getuigen daarvan.

Voor ons als liefhebbers van geologie was de kennismaking met de Kalahari en de Namib-woestijn evenzeer een hoogtepunt. Maar wie zou niet onder de indruk raken van de zandduinen bij Sossusvlei?

De mensen onderweg

De sporen van het verleden kom je door het hele gebied tegen: geen apartheid meer maar wel economisch gescheiden. En overal zie je de creatieve oplossingen voor de werkloosheid: bij elke parkeerplaats lopen wachters rond (door de gemeente of zelf-benoemd, levend van de fooien) en bij de benzinepomp helpen vijf mannen één klant. Maar de mensen stralen vrolijkheid uit en overal werden we vriendelijk bejegend en toegezwaaid. Een bezoek aan de township Swakopmund bevestigde dat beeld, ook al was de materiële welstand daar niet groot.

De moderne economische ontwikkelingen lopen nu nog naast de oude tradities en dat levert een beeld op dat ik gespleten Afrika heb genoemd (foto 6).

In Namibië laat een halve eeuw Zuidafrikaanse overheersing zich ook in de taal voelen: naast het Engels (nu de officiële taal) spreken veel mensen ook Afrikaans. Op souvenirmarkten verstonden de kooplui wat je tegen elkaar zei, best lastig bij het afdingen… Ook dertig jaar Duitse overheersing is in Namibië nog erg zichtbaar, aan gebouwen en aan Duits sprekende families.

Het weer tijdens de reis en andere ongemakken

Voorjaar op het zuidelijk halfrond is een prima reistijd voor dit gebied. Alleen in het noorden van Namibië was het midden op de dag behoorlijk heet. Door de heldere luchten kon het ’s nachts nogal afkoelen, zo was het op de camping van Hobas om 21 uur ‘s avonds nog maar 5°C, maar daar stonden mooie sterrenhemels tegenover. Overal liep de plaatselijke bevolking de hele dag met een muts op het hoofd (argument het is winter) - ook al was de temperatuur hoger dan in Nederland op een doorsnee zomerdag…

Waaien deed het regelmatig en dat leverde zand en stof op, maar het was goed te doen. En regen? Ja tweemaal: bij Ai-Ais en bij Spitzkoppe, wat niets afdoet aan de indruk dat het een heel erg droog land is. Overal hangen dan ook bordjes met het verzoek zuinig met water te zijn.

Voor ongedierte waren we gewaarschuwd: kijk eerst of er geen schorpioen in je schoen zit voor je ‘m aantrekt. Maar met moeite hebben we onderweg eenmaal een schorpioen gezien, meer niet. In het noordelijke gebied (Opuwo, Etosha) waren wel muggen en sommige reisgenoten slikten dan ook de voorgeschreven malariatabletten en smeerden zich in, anderen deden dat niet. Hoewel niemand van de groep malaria heeft opgelopen, is moeilijk te zeggen of er nu echt (g)een risico was.

De organisatie van de reis

De reis was goed georganiseerd en verliep zonder noemenswaardige tegenslag. Ook eten en vervoer waren goed geregeld. Een pluim dus voor Jenman Safaris aan wie de Nederlandse organisatie Sawadee de uitvoering van de tocht had uitbesteed. Ook voor wat betreft de kosten zijn wij dik tevreden: aan de gezamenlijke pot betaalden we ca. € 100 p.p. per week, maar daaruit werden niet alleen de kosten van de (gezamenlijke) maaltijden betaald, maar ook al het drinken, de entrees van de nationale parken en alle gezamenlijke excursies.