De groep en het groepsreizen

De georganiseerde reis

Deze georganiseerde reis was een groepsreis uit het programma 2009 van de Nederlandse reisorganisatie Sawadee. Het reisgezelschap bestond uit 12 personen, de meesten waren ervaren wereld-reizigers.

De reisleiding en verdere crew

De reisleiding was in handen van Yacine (foto 1), die met grote inzet zorgde dat alles meer dan in orde kwam, zoals bij de maaltijden onderweg, voldoende water en toiletpapier in de woestijn en het geld terugwisselen op de laatste dag.

Voor het contact met de chauffeurs en andere locals was onze Libische gids Abdullah (foto 2) onmisbaar, want hij sprak perfect Engels, wat van maar heel weinig Libiërs gezegd kan worden! Als oud-leraar geschiedenis gaf hij uitvoerig uitleg bij alle bezienswaardigheden. En hij vormde ook nog prettig reisgezelschap.

De gehele reis werden wij vergezeld door politieman Abdusamiah (foto 3). Bij elke controlepost onderweg overhandigde hij een formulier met onze namen en paspoort-gegevens. Wat zijn taak verder was, bleef duister. Soms gedroeg hij zich meer als 13e toerist en door de taalbarrière had hij verder weinig contact met ons.

Op onze reis per mini-bus naar het zuiden was Zakaria onze chauffeur (foto 3). Tijdens de woestijnreis was de crew heel wat groter en waren in totaal 10 mensen nodig om 12 toeristen te verzorgen … (foto 5).

Het logies en de maaltijden

In Tripoli en tijdens de reis naar het zuiden logeerden wij in nette hotels, met ontbijt-buffet. De overige maaltijden werden we geacht zelf te regelen, wat in de praktijk meestal neerkwam op gezamenlijk eten in een restaurant. Buiten Tripoli was er eigenlijk ook geen andere keus, omdat de grote afstanden dwongen tot een strak reisschema met weinig stops.

Tijdens de woestijnreis sliepen wij zes nachten in eenvoudige nylon tentjes (foto 7). Sommigen overnachtten in hun slaapzak buiten, wat de vijfde nacht lichte paniek gaf toen een onweer op korte afstand langs dreef. Sanitaire voorzieningen ontbraken deze dagen geheel, als toilet diende een duinpan of een schuilplaats achter een rots. Toiletpapier moest worden verbrand, omdat alle resten hier maar uiterst traag vergaan.

De maaltijden tijdens de woestijnreis werden verzorgd door twee koks (foto 9). De ontbijten leden onder steeds ouder wordend brood, maar de lunch bestond uit goed gevulde schotels (foto 10). Het toebereiden van de avondmaaltijden kostte soms zoveel tijd dat we pas na 21 uur aan tafel konden gaan … Gelukkig was het doorgaans erg smakelijk. Een raadsel was hoe ze spullen goed konden houden, bij gebrek aan koeling. De chauffeurs en de koks van de woestijnreis kookten voor zichzelf een eigen potje (foto 11), daarin moet ook het geitje verdwenen zijn dat onderweg bij een Toeareg familie werd aangekocht.

Alcoholische drankjes waren de hele reis taboe, verder dan alcoholvrij bier kom je niet in dit land. Daar kwam nog bij dat de frisdranken hier naar onze smaak erg zoet zijn. Gelukkig was er altijd voldoende water!

Het vervoer

De reis naar het zuiden maakten wij in een mini-bus (foto 4), eigenlijk was de beenruimte iets te krap om comfortabel te kunnen zitten voor die paar hele lange reisdagen. Maar goed, we hebben het gered.

Voor de woestijnreis waren er vier Toyota Landcruisers plus een keukenwagen, allemaal 4-wheel drive wagens (foto 6, 8, 12-16). De landcruisers hadden al heel wat kilometers op de teller, maar ze zagen er nog behoorlijk uit, het was voor ons comfortabel vervoer. Technisch waren ze beslist goed in orde, want ondanks alle zand heeft geen van de wagens onderweg panne gekregen. Alleen de keukenwagen had soms het probleem dat die motorisch wat zwakker was en niet in staat de steilere hellingen in de zandduinen te nemen. En ook daarvoor was altijd weer een oplossing …